LØ√Є Is иØT a GaMЄ

پر از تنهایی ام ای کاش بودی،

که داره زندگیم از دست میره،

یه آهنگی گذاشتم که میدونم،

اگه گوشش کنی گریه ات میگیره،

صدام از گریه دیشب گرفته،

چه احساسی چه بارونی چه حالی،

با اشکام باز مهمونی گرفتم،

همه چی هست فقط جای تو خالی،

دارم دنبال عکسامون میگردم،

همونا که لب دریا گرفتیم،

اگه ما سهم همدیگه نبودیم،

چرا توی دل هم جا گرفتیم،

چه معصومانه افتادی تو این عکس،

چه لبخند نجیبی رو لباته،

تو میخندیو من گریه ام گرفته،

چقد این خونه تشنه صداته،

نگو خونه بگو دیوار پر درد،

که سرتا پاشو خاموشی گرفته،

مگه من توی تقدیرت نبودم،

شاید دنیا فراموشی گرفته

نظر یادتون نره

رفتن تو براي دلم چه غريب بود

اينکه دگر مرا دوست نداشتي عجيب بود

تو که پيوند داده بودي دل مرا با عشق

چشم هايت براي درد دلم چون طبيب بود

تو که با نگاه هاي من حرف مي زدي

باورم نمي شود که نگاهت فريب بود

اولش شرم از تماشاي من داشتي

جنس و رنگ نگاهت نجيب بود

رفتي و با غمت ماندم و رودي از اشک

چشم من ديگر از ديدنت بي نصيب بود

باورم نمي شود من تو را با کسي ديدم آنروز

آه خداي من چه کنم او رقيب بود

چشم هاي زار و حال بيمارم از نديدنت

مثل فصل خزان يک درخت سيب بود

مي پذيرم کسي ديگري را تو مي خواهي

قهر تو چون کشیدن دلم به صلیب بود

نظر یادتون نره

تقدیر

اگه عشق من حقيره ، اگه دل داره بي تو ميميره

ميدونم آرزوت همينه،ميدونم دل بهونشو ميگيره

اگه خاليه دستاي سردم،اگه ديدي من پر دردم

منم  اون غريبه اي که يه روزي عاشقت کردم

دل کندن ازخاطره هات،ميدوني که کار من نيست

اونيکه عمري عاشقم بود،ديگه به پاي من نيست

اگه واسم فردايي نباشه ، اگه تو تنم نايي نباشه

اگه دستاي ما سرده،دست تقدير بود که جدا شه

اگه قسمتم اينه،بميره اين دل تنهام توي سينه

ميري پاي کس ديگه ميشيني ، آره تقديرم همينه

اگه دستاي من حقيره ، اگه دلت از عاشقي سيره

فکرشو نکن يه روزي ، يه دله که اينجا ميميره

فکرشو نميکردم يه روزي ، دستات ازم جدا شه

من بمونم تنهاي تنها ، دلم اسير گريه ها شه

فکرشو نميکردم يه روزي،بخواي رو دلم پا بزاري

من بمونم با غصه و غم هات،تو منو تنها بزاري

اگه خاليه دستام،اگه عمريه من تو رو ميخوام

فکرشو نميکردم يه روزي ، بگي عشقتو نميخوام

اگه موندم تنهاي تنها ، قسمتم اينه ، دست  تقديره

روز پشيمونيتو مي بينم ، اون روزي که خيلي ديره

برای خواندن همه ی شعرها به ادامه مطلب بروید

شاید از اول قصه باید از دل نمی خوندم

کاشکی تو شبای تارم پای عکست نمی موندم

پاره کردم نامه هاتو رسیدم آخر بازی

شاید این یه اشتباه بود که دلم نباشه راضی

دوره کردن این دلم رو خیلی ها از رو حسودی 

رنگ آسمون قلبم میره باز رو به کبودی

عاشقم شدن یه مدت تا منو بدست بیارن 

بگیرن دلم رو آسون اونو توی قفس بذارن

عشقتو  بغل گرفتم قلبم این بازی رو  فهمید 

قلب سنگیت با غریبه به کارم ساده می خندید

من فقط تو رو میخواستم با تو آروم میشه قلبم 

آخر خنده رسیدی تازه من شروعه دردم

هر شب از روزی که رفتی دارم این شعر و میخونم 

تو که عاشقم نبودی این یه بازیه میدونم

وقتی غم قصه رو فهمید صورتش به رنگ خون شد 

همه ی وجودش آسون دوباره حس جنون شد

همه چی رو ساده باختم شاید از لرزش دستام

معنی عشق و بفهمی بشی همدم واسه اشکام

نظر یادتون نره